Ompad na Oxford

Iemand moet tog eendag ‘n tesis doen oor die oorgang  tussen die ou en die nuwe staatsdiens na 1994.  In die department waar ek destyds werksaam was, was dit nogal traumaties om van geliefde senior personeellede wat vervang is met nuwes, afstand te doen, maar gewone staatsamptenare – oues en inkomendes, het nogal van die begin af besonder goed klaargekom en gou blywende vriendskappe gesluit.

Toe ons department ‘n nuwe hoof kry, het sy reputasie hom ver vooruit geloop -  hiper-briljant en hiper- bedonderd!  Hoof van ‘n NGO, eks-Wits-professor, eks-Rhodes student op Oxford, eks- SR Voorsitter van Wits, eks-nasionale president van NUSAS in die sestigs, en op ‘n stadium hoog op die radar van die Veiligheidspolisie.   En toe die man die dag instap, lewer hy ‘n toespraak in sulke hogere Engels dat mens plek-plek ‘n woordeboek nodig gehad het om dit te ontsyfer – onthou veral die uitdrukking “apropos” .  My dood gesoek in die woordeboek na die betekenis daarvan he he!  

En daar gebeur dit toe, die uwe word aangesê om al die nuwe man se eksterne hoëvlak vergaderings te rëel en die ergste van alles, die notules af te neem.  In my Vrystaatse Engels? 

Daardie dag was die naaste wat ek ooit aan bedank gekom het in die staatsdiens, maar toe soos so baie keer al in my lewe as dit swaar gegaan het, skop ouma Malie in.  Sou dit moeiliker wees om notules in Engels af te neem as om voor die Kakies uit te vlug?  Geen vergelyking nie!

EN soos dit nou maar gaan en soos die lewe geneig is om homself uit te sorteer, kom die uwe en die man toe baie goed oor die weg en sou ek op die ou einde ontsettend baie by hom leer, dinge soos om nooit iets sommer op sigwaarde te aanvaar nie, maar eers vir jouself uit te redeneer of dit sin maak.  Hy het maar altyd in sy hart ‘n prof gebly.  Ek dink darem die feit dat ek en my boetie in ons prille jeug ‘n gesonde kwota PG Wodehouse-boeke verslind het, en mekaar met aanhalings daaruit “gegooi” het, iets daarmee te doen gehad het.  Het die man se humorsin verstaan, en hy myne, so onmoontlik soos dit ook al klink.

Hy het eendag laat blyk dat die uwe die eerste Afrikaanse persoon was met wie hy regtig sommer gesit en gesels het – en hy was destyds al oor die vyftig en het in Johannesburg opgegroei.  Snaakse land hierdie, nê?

In elk geval, hy kon skoon liries raak wanneer hy oor sy studentejare op Oxford uitgewei het – Christ Church, die “Meadows”, die formele etery met togas aan, die Oxford-Cambridge Boatrace, “punting” op die rivier, die Christ Church katedraalkoor (snaaks want die man was Joods), die manier van onderrig op Oxford wat totaal van die Suid-Afrikaanse manier verskil, ens.  Toe ek dus uiteindelik die dag Oxford kon besoek, het alles alreeds so vaagweg bekend gelyk.

Brug in Oxford

Studente se fietse op Oxfordstasie

Wat my heel eerste opgeval het toe die trein die stasie nader, was hoe plat die plek is – Oxford (en London), kan die Vrystaat  ‘n ding of twee leer wanneer dit by platgeid kom.  Die torings van die geboue styg letterlik uit die vlakte op na bo.

Kom buite die stasie en ‘n hele see van fietse verwelkom jou.  Daar moet baie min, indien enige, studentemotors in Oxford wees – die meeste van die ou straatjies in die middedorp is net oop vir taxis, busse en inwoners.

Om die dorp te leer ken, is dit ‘n goeie idee om eers op ‘n oop-top bustoer te gaan.  Dit gee jou ‘n voëlperspektief van die hele dorp en jy kan daarna uitsoek wat jy in detail wil gaan besoek. 

Verlede jaar in die Britse winter het ek in ‘n piepklein hotelletjie in die middedorp gebly.  Reis buite die toeriste seisoen en jy kry baie afslag op plekke wat normaalweg dalk buite jou begroting sal wees.

Van Brugh Hotel in Oxford

"The meadows" met die katedraal in die agtergrond

Deesdae mik ek onmiddellik vir Christ Churchkatedraal en die “meadows” langsaan.  Die “meadows” is ‘n groot oop stuk grond langs die rivier wat wemel met frieskoeie, skape, en allerhande soorte watervoëls.  Heerlik om vir ure teen ‘n boom te sit en net die spulletjie dop te hou – eende, ganse en swane wat nogal baie naby jou kom as jy doodstil sit – die roeiers en ander verkeer op die rivier, en die student drawwers.

Verlede jaar het ‘n mannetjiefisant my “aangeneem” en ‘n hele ent saam met my langs die rivier geloop.  Het my verkyk aan die pragtige voël.

Christ Church College, se eetplek is heel bekend omdat dele van die Harry Potter flieks hier geskiet is. Nogals interessant om te sien waar die studente in hulle togas gereeld saam eet, met die hoof wat die tafelgebed in Latyn doen.  Lees onlangs dat die verversingsbestuurder hier deesdae aan die begin van die akademiese jaar eers die studente moet leer van goeie tafelmaniere omdat so min gesinne deesdae meer aan tafel eet en op tafelmaniere let.

‘n Entjie verder met die rivier op is my gunsteling pub, die Head-of-the-river.  Dit is regtig so naby aan die Teems as wat jy kan kom.  Hierdie eeue-oue plek spesialiseer in disse gemaak van vars plaaslike produkte uit die omgewing, soos hulle liplekker wilde sampioen risotto.

Net langsaan word die bote vasgemeer waarmee mens op bootritte op die Teems kan gaan.  As jy vroegtydig bespreek bedien hulle ook etes op die bootjies.  Jy vaar dan verby die klubhuise en roeibote van die verskillende kolleges, langbote op die rivier en so aan.

Oxford se flieks in die middedorp herinner baie aan die ou Rec en Plaza van die Stellenbosch van ons studentedae – regte vlooiflieks.  En orals is die student op hulle fietse.

Kyk gerus bietjie vanjaar na die Oxford-Cambridge bootreisies – dit word op Sondag 6 April op die Teems naby London gehou.   Vir ons familie een van die sporthoogtepunte van die jaar.  Kings College, Cambridge mag my gunsteling koor wees, maar wanneer dit by die bootreisies kom, Oxford al die pad!

  http://theboatrace.org/men/about-the-race